Oud-collega’s duiken in hun herinneringen (35/50)   

“Als je de zegen had van Gijsjan – hij was directeur toen ik in dienst kwam - mocht je veel doen”, herinnert Chiel Roovers zich. Van 1998 tot 2009 werkte hij bij M+P. “Ik kreeg enorm veel ruimte om mijn interesses te volgen. Ik was iets minder dan de anderen een techneut en hield meer van het ontwikkelen van concepten dan van meetsystemen ontwikkelen. Het voelt nog steeds bijzonder dat ik, nog maar 2 jaar afgestudeerd, zelfstandig een grote opdracht mocht uitvoeren voor het Europese Milieu Agentschap in Kopenhagen: een rapport opstellen over de aanpak van lawaai van weg-, rail- en vliegverkeer in de EU. En dat ik als broekie de Staatssecretaris mocht uitleggen hoe stille autobanden verschillen van lawaaiige.”

Van serieuze opdrachten tot bouw- en reisbegeleider
“Een leuke extra activiteit was het begeleiden van de bouw van ons kantoor in Vught. Vanaf de tekentafel tot aan de inrichting, bij elke keuze, was ik betrokken. Daarnaast was ik ook lid van de gezelligheidscommissie en heb ik samen met 3 collega’s de legendarische jubileumreis naar IJsland georganiseerd. Toen één van die collega’s ernstig ziek werd en op 43-jarige leeftijd overleed, raakte me dat diep. Ik heb toen met een bijdrage van alle collega’s een boekje voor zijn kinderen gemaakt om te laten zien hoe en wie hun vader op het werk was.”

Liever zelf de richting bepalen
De laatste 3,5 jaar was Chiel fulltime gedetacheerd bij ProRail. Voor zijn gevoel was hij eigenlijk al een beetje vertrokken. Toen daar in 2009 een interessante plek voor hem vrijkwam, was het logisch om de overstap te maken. “Ik had een heel fijne tijd bij M+P, maar ik zat toch liever op een plek waar ik zelf meer de richting kon bepalen, in plaats van opdrachten binnen te halen en als adviseur voor klanten te werken. Zonder alle ervaring die ik heb opgedaan bij M+P had ik deze nieuwe rol echter nooit zo goed kunnen invullen.”
 

Betrokken collega’s en divers werk voor Rosan
“Ik voelde me al snel thuis, had betrokken en creatieve collega’s die goed op elkaar waren ingespeeld en M+P was een platte organisatie, wat me erg aansprak.” Rosan bedoelt niet alleen dat er weinig hiërarchie was, maar benadrukt dat iedereen ook echt gelijkwaardig was. “Vanaf dag 1 had ik het gevoel dat mijn mening werd gewaardeerd. Ik kon als junior ook prima tegen mijn leidinggevende, Theodoor, zeggen: ‘Hey, dit lijkt mij geen goed idee’. En hoewel alle collega’s het druk hadden, maakte iedereen tijd voor vragen en was er altijd wel iemand die enthousiast meedacht over de aanpak van een nieuwe opdracht. Daarbij was mijn werk heel divers. De ene dag bungelde ik op 80 meter hoog in een bakje aan een hoogwerker om metingen te doen, en de andere dag zat ik met ambtenaren aan tafel om het gemeentelijke geluidsbeleid te schrijven of  vloog ik naar Malta om advies te geven aan een internationaal netwerk van experts.”

Werkgeluk
Volgens Rosan waren het 5 super goede jaren bij M+P. “Onze manier van werken was top. Ik kon me eindeloos blijven verdiepen en tegelijkertijd was het heel gezellig en heb ik ontzettend veel gelachen, wat heel belangrijk is voor je werkgeluk. Dan denk ik bijvoorbeeld aan pingpongen, steevast na de lunch. Ik ben er nooit echt goed in geworden en werd altijd ingemaakt, maar dat maakt niet uit, ook daar werden goede grappen over gemaakt.”

Blij als ik aan M+P denk
Met nog een heel leven voor zich en een gezonde nieuwsgierigheid naar andere organisaties, vond ze het toch tijd om verder te gaan. Van geluidstechnieken naar de verduurzaming van mobiliteit bij RVO, zoals bijvoorbeeld scheepvaart. “Het vergroenen van schepen heeft niet direct iets met geluid te maken, maar mijn ervaringen en het advieswerk waar ik bij M+P in ben gegroeid, heb ik mee kunnen nemen. En als ik terugdenk aan M+P word ik blij. Het voelt als een heel fijne en warme tijd, waarin ik veel heb geleerd.